Ο Πέτρος είχε μια αγάπη.
Κάποιοι λένε ότι ήταν δύσκολη. Οτι την κυνήγαγε κι αυτή τον απέρριπτε. Σκαρφιζόταν διάφορα κόλπα. Πρωτόγνωρα. Δεν τα είχε σκεφτεί άλλος πριν απο αυτόν. Αλλά αυτή συνέχισε να τον απορρίπτει. Κατέστρεψε και την καριέρα του, λόγω αυτής του της εμμονής. Ακόμα και τότε εκείνος συνέχισε να την κυνηγάει.
Κάποιοι άλλοι λένε ότι αυτός ο τρόπος ζωής ήταν που αγάπαγε ο Πέτρος. Η ηδονή του κυνηγιού. Η ηδονή της ανακάλυψης. Η ηδονή του ανοίγματος του μυαλού. Η ηδονή μακρινών ταξιδιών που τα έκανε καθισμένος σε μια καρέκλα.
Τι κι αν τα αδέλφια του δεν εκτιμούσαν τον τρόπο που είχε ζήσει? Είχε ζήσει τη ζωή του έτσι όπως ήθελε. Ποιος απο μας μπορεί να πει ότι ζει τη ζωή του όπως θέλει?
Αυτά διάβασα στο "Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ". Ενα βιβλίο που παρότι μιλάει για άνθρωπο που χρησιμοποιούσε το μυαλό του, απευθύνεται στις καρδιές μας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Ας το μελετήσω άλλη μια φορά λοιπόν..με άλλο μάτι:-)
Καλημέρα
Καλημέρα
και καλό διάβασμα :)
Πολύ ρομαντικό το ποστ.. και δεν μας έχεις συνηθίσει σε τέτοια :)))
... λοιπόν ο Πέτρος πράγματι κάνει αυτό που θέλει και χεσμένη - με συγχωρείς κιόλας - την έχει την αγάπη του ;) η αξία της για αυτόν διαρκεί όσο παίζει μαζί του - ακούσια ή εκούσια - το παιχνίδι του κυνηγού και του θηράματος... όσο του εξασφαλίζει τη συγκίνηση που έχει ανάγκη... ο Πέτρος αγαπά πάνω από όλα το παιχνίδι και όχι το συμπαίκτη του...
...αν υποθέσουμε ότι την ρίχνει και του λέει το πολυπόθητο "ναι", ο Πέτρος μας θα φάει τέτοια φρίκη που δεν θα τον χωρά ο τόπος...
...δεν ξέρω αν ο Γκόλντμπαχ εικάζει κάτι διαφορετικό για την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά εμένα ο Πέτρος δεν μου γεμίζει και πολύ το μάτι... :))
Απο το σχόλιό σου, φαινεται ότι δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο. Σου προτείνω να το διαβάσεις. Είναι πολύ καλά γραμμένο. Μιλάει για δυο "παράλληλες" αγάπες. Και πριν πεις ότι αυτό δεν γίνεται, διάβασε το βιβλίο για να μην εκτεθείς ;-)
Προφανώς βρε δεν έχω διαβάσει το βιβλίο :))) και το σχόλιό μου δεν αφορά στον Πέτρο, τον ήρωα του βιβλίου για τον οποίο δεν έχω ιδέα, πόσο μάλλον για τον Γκόλντμπαχ και τις εικασίες του... χαχα
[..αν και εν τω μεταξύ το Γκούγκλισα και ενημερώθηκα ;)]
..μας έδωσες μια αποσπασματική περιγραφή μιας πλευράς ενός χαρακτήρα και εγώ σχολίασα αυθόρμητα αυτό και μόνο..
..το βιβλίο φαίνεται πράγματι καλό απ' ότι διάβασα, αν και φοβάμαι μήπως με κουράσει το επιστημονικό κομμάτι...
Το σχόλιό σου κάτι πρέπει να αφορά.
Συνεχίζω να θεωρώ ότι για να κάνεις οποιοδήποτε σχόλιο πρέπει να διαβάσεις το βιβλίο.
Δεν έγραψα το ποστ για να μην χρειάζεται κάποιος να διαβάσει το βιβλίο. Η για να πω την άποψή μου για όλο το βιβλίο.
Το έγραψα για να πω το τι διαφορετικό είδα στο βιβλίο απο άλλους φίλους και γνωστούς που το διάβασαν και το κουβεντιάσαμε.
Οσο για το αν θα σε κουράσει το επιστημονικό κομμάτι του βιβλίου, κι αυτό το αναφέρω στο ποστ. Είναι πολύ ελαφρύ και πολύ καλά δοσμένο. Το μαθηματικό κομμάτι το εξηγεί ο θείος στον Πέτρο όταν ο Πέτρος ήταν μαθητής δημοτικού. Και το καταλαβαίνει. Είναι πάρα πολύ απλό.
Αν δεν το καταλάβεις υπόσχομαι να γράψω ποστ, να το εξηγώ. Αν και δε νομίζω ότι μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα.
Μάλιστα.. θα σου πρότεινα από δω και μπρος όταν γράφεις ένα ποστ να βάζεις και τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρεί κάποιος προκειμένου να το σχολιάσει :))
..γιατί ξέρεις μπορεί να σου προκύψει πάλι κανένα αυθάδικο, αυθόρμητο σχόλιο που να αφορά σε κάτι - πάντα ένα σχόλιο αφορά σε κάτι - που απλά δεν έχεις προβλέψει.. ή ξεφεύγει από τα όρια που έχεις θέσει εσύ στο μυαλό σου...
Δεν έχω προϋποθέσεις. Οπως είδες το ενέκρινα το σχόλιό σου. Θεώρησα ότι θα σχολίαζες κάτι σχετικά με αυτό που έγραψα κι όχι κάτι που τύχαινε να ήθελες να πεις εκείνη την ώρα. Πάντως κι αυτό καλοδεχούμενο
Κατ’ αρχήν είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, μια ιστορία πάθους, από τις καλύτερες που έχω διαβάσει. Απλά εδώ το πάθος είναι για μια επιστήμη και όχι για μια γυναίκα ή έναν άντρα, όπως συνηθίζεται στα ερωτικά πάθη. Όλη η γοητεία του ήρωα έγκειται στο γεγονός ότι ενώ πρόκειται για ένα λαμπρό ορθολογιστικό πνεύμα – ένα γίγαντα της επιστήμης, όπως λέει και ο ίδιος για τον εαυτό του - ωστόσο στέκεται ανίσχυρος μπροστά στο πάθος του που έμελλε και να τον κάψει ολοσχερώς. Έγινε διάσημος για το μυαλό του αλλά τον κυβερνά η καρδιά του. Και η αλαζονεία της διάνοιας φυσικά. Αλλά αν δεν σε συνοδεύει η έπαρση ποτέ δεν θα διανοηθείς να επιχειρήσεις τα μεγάλα άλματα που απαιτούν οι σπουδαίες επιδόσεις.
Παράλληλες αγάπες δεν βρήκα.. εκτός κι αν εννοείς το σκάκι…
Το τέλος μου έσπασε τα νεύρα πρέπει να πω… πραγματικά η ζωή γράφει τα πιο απρόβλεπτα σενάρια...
Δεν υπήρχε "παράλληλη αγάπη"?
Δεν ερωτεύτηκε την κόρη του καθηγητή του? (αν θυμάμαι καλά).
Την αγάπη του για την επιστήμη ήξερε να τη "ζήσει". Τον έρωτα με την κοπελιά δεν ήξερε.
Γιατι δεν σου άρεσε το τέλος?
Και γιατί λες ότι η ζωή γράφει τα πιο απίστευτα σενάρια? Δεν είναι "πραγματική" ιστορία.
Ε καλά αυτή δεν ήταν αγάπη!! δυο σελίδες αναφορά σε ολόκληρο βιβλίο.. εξάλλου το λέει και ο ίδιος.. η Ιζόλδη ήταν η αφορμή να βγει στο δρόμο, να αρχίσει το ταξίδι του.. μετά την είχε χεσμένη... αμφιβάλλω αν θυμόταν καν πώς ήταν..
..και φυσικά πιστεύω ότι σε περιπτώσεις ανθρώπων όπως ο Πέτρος, ο έρωτας δεν έχει καμία θέση στη ζωή τους.. τους απορροφά μέχρι τέλους η επιστήμη τους.. όπως αποδεικνύει και η έρευνα του ανηψιού οι περισσότεροι στην προσωπική τους ζωή τα κάνανε μαντάρα..
...νόμιζα ότι επρόκειτο για μυθιστόρημα που βασιζόταν σε αληθινή ιστορία!! και το τέλος δεν μ' άρεσε γιατί έπρεπε να πεθάνει στο όριο πριν αποκαλύψει την αλήθεια?!?! φάγαμε τα νιάτα μας μαζί του με την κωλο-εικασία και αισθάνθηκα σαν να χαράμισα τη ζωή μου κι εγώ μαζί του.. χαχαχαχ.. μιλάμε ο Πέτρος ήταν χειρότερος από το Μητσοτάκη σε γκαντεμιά!!!!
Μα τον Πέτρο δεν τον ένοιαζε αν θα έβρισκε εν ζωή τη λύση. Στη ζωή και στο θάνατο παρέα του έκανε το πρόβλημα. Και τα μαθηματικά.
Και γι'αυτό έβαλα τον τίτλο ολόκληρο, δηλαδή με το: "κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"
Αλλιώς θα έβαζα μόνο το "αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο"
Δημοσίευση σχολίου