Μιας και την Κυριακή τελειώνουν οι παραστάσεις του, είπα να πάω να δω ένα έργο που είχα σημειώσει στον θεατρικό οδηγό. Το "Μια τρελή μέρα".
Δύο ήταν οι λόγοι που με είχαν κάνει να το σημειώσω στα προς θέαση. Πρώτος λόγος ο πρωταγωνιστής και ο "αναγνωρίσιμος" του θιάσου, ο Γιώργος Κοτανίδης. Ηταν ο εγγυητής για την αισθητική της παράστασης αλλά και του κειμένου. Ευτυχώς δεν με απογοήτευσε.
Ο δεύτερος λόγος ήταν το θέμα. Ο Ντινερό. Ενας αναρχικός, που οι ιδέες του θεωρούνται ανατρεπτικές ακόμα και σήμερα, 250 χρόνια μετά την διατύπωσή τους.
Το έργο ασχολείται με την προσπάθεια του Ντιντερό να συντάξει μια πραγματεία περί ηθικής. Ο συγγραφέας ασχολήθηκε με την πλευρά της ηθικής που έχει να κάνει με τις ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων.
Η δράση εξελισσόταν σε δύο επίπεδα. Σε αυτό που βλέπαμε. Τον φιλόσοφο και διάφορες γυναίκες. Αλλά και στο τι αυτό αντιπροσώπευε. Δηλαδή στις ιδέες του Ντιντερό. Γιατί η σχέση με την κάθε γυναίκα του έργου αντιπροσώπευε και μια ιδέα του Ντιντερό. Ιδέες που του αποσπούσαν την προσοχή. Η κάθε μία με τη δική της ομορφιά. Και γι'αυτό δεν μπορούσε να μείνει πιστός σε καμμιά τους. Οπως λέει κι ο ίδιος "από τη μέρα που γεννήθηκα μόνο σε μια ερωμένη έχω μείνει πιστός, τη φιλοσοφία". Γιατί η φιλοσοφία δεν δίνει απαντήσεις. Μόνο θέτει ερωτήσεις. Γι'αυτό και οι φιλόσοφοι συνήθως δεν είναι ελκυστικοί στις γυναίκες. Γιατί δεν έχουν απαντήσεις.
Οι όποιες απαντήσεις του Ντιντερό δείχνουν σήμερα λανθασμένες. Λίγες. Δεν μειώνει όμως τον φιλόσοφο, αφού μέχρι σήμερα το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Και μακάρι να μην απαντηθεί. (Οταν ρώτησαν τον Χίλμπερτ γιατί δεν λύνει το "τελευταίο θεώρημα του Φερμά" απάντησε: "και να σκοτώσω τη χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά?")
Το κείμενο εκπληκτικό. Δεν με κούρασε καθόλου. Η παράσταση πολύ προσεγμένη. Σε όλα τα επίπεδα. Σκηνοθεσία, κουστούμια, φωτισμός. Και είχε πολύ ωραίο τέλος:
"θα κάνουμε έρωτα, θα πάρουμε δείπνο, θα κάνουμε έρωτα όλη τη νύχτα και το ξημέρωμα θα κάνουμε κάτι ακόμα καλύτερο. Θα μιλήσουμε".
Τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω του Αγίου Βαλεντίνου απο το να απολαύσω τον μοναδικό σταθερό έρωτα της ζωής μου, δηλαδή το καλό θέατρο? :)
kak
Υ.Φ. Μια μόνο αντίρρηση στο κείμενο. Αν και το εκστομίζει γυναίκα, οπότε δικαιολογείται: "οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται για την εμφάνιση των ανδρών". Ο Ντιτερό δεν το σχολιάζει, αλλά δείχνει (με το σώμα του) ότι συμφωνεί. Ε, μην τα θέλουμε και όλα σωστά σε μια παράσταση ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Οι γυναίκες ενδιαφέρονται για την "γοητεία" των ανδρών..
Συχνότατα δε, προσδοκούν άπειρο σεξ θεωρώντας δεδομένη την ..αδυναμία ομιλητικότητας
;-ρ
Οι άνθρωποι βρίσκουμε ωραία λόγια για να κρίβουμε κάτι που είναι κακό (π.χ. ακρωτήριο της καλής ελπίδας) ή το θεωρούμε κακό (π.χ. το να σε ενδιαφέρει η εμφάνιση του άλλου).
Τι γοητεία θα μπορούσε να σου ασκήσει π.χ. ένας άντρας χωρίς χέρια και πόδια? Και να σου ασκούσε, θα σήμαινε κάτι περισσότερο?
Επίσης η επίκληση της γοητείας γίνεται όλο και λιγότερο απο τις γυναίκες. Ρωτήστε τις μαθήτριές σας. Η κάντε το πιο απλό τεστ. Πείτε σε μια φίλη σας να της γνωρίσετε έναν άντρα. Κάποιο συνάδελφό σας. Ποιο είναι το ΠΡΩΤΟ (και πιθανώς το μόνο) που θα ρωτήσει? Το πως είναι. Οχι το τι άνθρωπος είναι, αν ειναι γοητευτικός ή οτιδήποτε άλλο. Μόνο το έξω.
Για την ομιλητικότητα:
Αν βρεις μια γνωστή σου στο δρόμο, που ξέρεις ότι είναι φλύαρη, θα επιδιώξεις να πιάσεις κουβέντα μαζί της? Το ίδιο κάνουμε συνήθως και οι άντρες. Οταν βλέπουμε ότι δεν υπάρχει λογική ή δεν υπάρχει ενδιαφέρον στη κουβέντα, την αποφεύγουμε. Δυστυχώς πολλές φορές η κουβέντα με γυναίκα δεν έχει καν λογική. Εννοώ την τυπική λογική. Και αρκετές φορές δεν υπάρχει "επικοινωνια". Π.χ.
Αντρας: Η μάνα σου έκαψε το φαγητό.
Γυναίκα: Με πληγώνεις ...
Υ.Φ. Απο όλο το κείμενο μόνο το Υ.Φ. ήταν άξιο σχολιασμού!!!
"...πάει καιρός που προσπαθώ να ξαναμάθω τι τρέχει...τώρα τελευταία ρωτάω τους ζευγαρωμένους φίλους και γνωστούς μου να μου πουν τι ακριβώς είναι εκείνο που τους δένει με τον/ην άλλο/η.....Οι περισσότεροι μου δίνουν απαντήσεις τύπου:γιατί δεν είναι το ένα, δεν είναι το άλλο, δεν κάνει αυτό όπως το κάνουν οι περισσότεροι άνδρες (ή γυναίκες) γιατί δεν είναι σαν τον/ην τάδε που με απατούσε, και άλλα παρόμοια.
Στην αρχή επέμενα και διευκρίνιζα: δε σε ρωτώ τι δεν είναι ο έρωτάς σου αλλά τι είναι αυτό που σου άρεσε πάνω του. Τι είναι αυτό που δε έκανε να τον βγάλεις από το τσουβάλι με τους μαλάκες και να τον βάλεις στη ζωή σου και στο κρεβάτι σου. Μ ά τ α ι α....."
Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει με την ανάρτηση, αλλά είναι λογικός ο προβληματισμός σου.
Αν ο λόγος για να είσαι με τον άλλο, είναι κάτι που δεν κάνει αυτός, τότε ο/η φίλος/η σου έχει έλλειμα. Π.χ. αν δεν την δέρνει, και της αρκεί, τότε έχει τρομερό έλλειμα τρυφερότητας, εμπιστοσύνης στον εαυτό της (ειδικά για το ότι μπορεί να βρει κάποιον άλλο).
Εχω αποφασίσει ότι αν δεν βρω μια γυναίκα που να θέλω να είμαι μαζί της και να θέλει να είναι μαζί μου (που είναι το πιο πιθανό), τότε θα μείνω μόνος.
Κι ας ξέρω ότι η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει ...
δυστυχώς από ένα τόσο ωραίο κριτικό κείμενο σχολιάστηκε όπως σωστά παρατήρησες μόνο το Υ.Γ. γεγονός που με οδήγησε στο να παραθέσω απόσπασμα κάποιας δημοσίευσης σε καποια εφημερίδα για το τι τελικά ζητά κανείς από τον έρωτά του... δεν έχει άμεση σχέση αλλά δε το λες και τελείως άτοπο
Σε επόμενο πέρασμα από δω θα είμαι πιο ακριβής
Υ.Γ. η μοναξιά στήνει παγίδες αλλά είναι και πιστή σύντροφος (η πιο πιστή απ΄όλες)
θα συμφωνήσω απόλυτα με την diva... ενδιαφερουσα παρασταση φαινεται...μισο να κανω και εγω ενα τσεκ!(τικ)ωραια... γεια και χαρα κακασκιμε
χαρά
Εχω συνηθίσει, απο τη σορολοπ, σε "άσχετα" σχόλια.
Πιο ενδιαφέρον θα ήταν το γιατί εσύ είσαι με το σύντρόφό σου.
Η το τι ψάχνεις σε ένα σύντροφο.
Το τι θέλουν οι άλλοι πρέπει να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Πρέπει να μας απασχολεί μόνο ως προς το πόσο επηρρεάζει τη δική μας αναζήτηση.
amelie
Η diva δικαιούται διά να ομιλεί (όπως θα έλεγε κι ένας παλιός πολιτικός, γνώστης των ελληνικών), λόγω της ηλικίας της και του ότι δεν γνωρίζουμε τις μέχρι σήμερα επιλογές της.
Εσύ όμως είσαι αρκετά μικρή για να πείσεις. Εχω μάθει να πείθομαι απο τις πράξεις, τις επιλογές, κι όχι απο τα λόγια.
Δεν σε πιάνω απο τα μούτρα. Σου λέω να κρατάς και μια πισινή. Είναι άλλωστε ο καιρός των πισινών.
Καλή επιτυχία στην αναζήτηση γοητευτικών ανδρών (αν δεν τον έχεις βρει ήδη).
Για το έργο δεν έχω να προσθέσω τίποτα, αφού τα' χω πει ήδη... χαίρομαι που σου άρεσε, αν και ήμουν σίγουρη..
..εγώ θα δω την "Κατσαρίδα" αυτή την εβδομάδα και είμαι κατενθουσιασμένη... ελπίζω να μην με απογοητεύσει η παράσταση...
...έχω κάποια σχόλια ωστόσο... όχι "άσχετα" αυτή τη φορά.. χαχαχα.. αν και μετά χαράς μου διαπιστώνω ότι έγινες πιο ελαστικός στο θέμα των σχολίων...
..πάμε λοιπόν..
"Γι'αυτό και οι φιλόσοφοι συνήθως δεν είναι ελκυστικοί στις γυναίκες"
..κατά την γνώμη μου οι φιλόσοφοι όταν δεν είναι ελκυστικοί στις γυναίκες, είναι γιατί απευθύνονται κυρίως στο πνεύμα και σπανιότερα έως ποτέ στο συναίσθημα.. οι γυναίκες πάλι από τότε που πάτησαν το πόδι τους σε αυτό τον πλανήτη έχουν δείξει σαφή προτίμηση στις συναισθηματικές προσεγγίσεις...
...έπειτα, λυπάμαι που θα στο χαλάσω αλλά οι γυναίκες όντως δεν ενδιαφέρονται για την εμφάνιση των ανδρών.. εξαιρούνται τα θύματα πυρηνικών ατυχημάτων... άκου χωρίς πόδια και χέρια!! μα καλά αυτό τώρα ήταν παράδειγμα?!?!
..μην αναφέρω τώρα καμιά εικοσαριά άνδρες γνωστούς καρδιοκατακτητές που από εμφάνιση δεν έλεγαν και πολλά.. η ομορφιά ήταν ανέκαθεν γυναικεία "υποχρέωση", η δύναμη μέσω του πλούτου, της εξουσίας, των μεγάλων επιδόσεων ή οποιουδήποτε άλλου μέσου, ήταν η "υποχρέωση" των ανδρών...
...και στο τεστ "θέλω να σου γνωρίσω κάποιον" απαντάμε με την ερώτηση "Είναι καλός?!" ή "Τι τύπος είναι?!" εννοώντας σφαιρικά το άτομο και όχι την εξωτερική του εμφάνιση...
..αυτά και συγνώμην για την πολυλογία :)
σορολόπ
Οι γυναίκες δείχνουν προτίμηση στις συναισθηματικές προσεγγίσεις όταν ο άντρας που τις προσεγγίζει δεν είναι ωραίος ή άσχημος. Δηλαδή εμφανησιακά είναι αδιάφορος.
Το θύμα πυρηνικού ατυχήματος χρησιμοποιήθηκε φυσικά ως ακραίο παράδειγμα για να δείξει το ψευδές του ισχυρισμού της diva. Αυτή είναι η λογική των αντιπαραδειγμάτων.
Ποιος γυναικοκατακτητής δεν ήταν ωραίος? Και πάλι μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για την Ελλάδα/Αθήνα του 2008. Οχι π.χ. τη Βενετία του 1700 όπου "μεγαλούργησε" ο Καζανόβα.
Για το τεστ που λες, έχω άποψη επειδή έχω ακούσει ο ίδιος αντίστοιχους διαλόγους. ΟΥΤΕ ΜΙΑ δεν έκανε τις ερωτήσεις που λες.
Οι περισσότερες γυναίκες δείχνουν προτίμηση στις συναισθηματικές προσεγγίσεις. Υπάρχουν βέβαια κι αυτές που δείχνουν προτίμηση στις οικονομικές προσεγγίσεις :) αλλά και πάλι δεν ενδιαφέρονται άμεσα για την εμφάνιση. Αυτό που τις ενδιαφέρει είναι η γοητεία που εκπέμπει ένας άντρας - που όπως και στην περίπτωση των γυναικών - συνδέεται άμεσα με την αυτοπεποίθησή του.
"Ποιος γυναικοκατακτητής δεν ήταν ωραίος?"
Ας πούμε ο Ωνάσης, που τον έχω πρόχειρο στο μυαλό μου... όχι μόνο δεν ήταν ωραίος, αλλά ήταν και παλιοχαρακτήρας!
Όσο για το τεστ.. τα'χουμε ξαναπεί.. να αλλάξεις παρέες ;)
Σου ξαναλέω. Ολοι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την εμφάνιση. Σε ένα κατάστημα της Citibank είδα το εξής: "ένα πράγμα δεν μπορείς να αλλάξεις. Την πρώτη εντύπωση". Και η εμφάνιση είναι η πρώτη εντύπωση.
Κορίτσι μου, αν είχα τα λεφτά του Ωνάση θα με φωνάζανε Καζανόβα, Δον Ζουάν ή κάτι αντίστοιχο.
Το τεστ δεν έχει γίνει μόνο με παρέες ...
..άκου Καζανόβα.. κι εγώ είχα δει στην Αττική Οδό μια τεράστια διαφήμιση της ING που έλεγε στην πρώτη οθόνη..
"Η θέση της γυναίκας είναι στην κουζίνα"
και στην αμέσως επόμενη..
"Αρκεί να έχει μπάτλερ!"
λες να την πάρω τοις μετρητοίς?! :))
Να την πάρεις τοις μετρητοίς. Να πάρεις μπάτλερ !!!
Διαβάζοντας τα σχόλια σε αυτή την ανάρτηση, μου έρχεται στο μυαλό ο Κούντερα:
Πες ότι συναντάς έναν τρελό, που ισχυρίζεται πως είναι ψάρι, αλλά και πως όλοι μας είμαστε ψάρια. Θα κάτσεις να τσακωθείς μαζί του? Θα γδυθείς για να του δείξεις πως δεν έχεις πτερύγια? Θα του πεις καταπρόσωπο αυτό που σκέφτεσαι? Για πες μου
...
Αν του έλεγες την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, αυτό δηλαδή που σκέφτεσαι για κείνον, σημαίνει πως δέχεσαι να πιάσεις σοβαρή κουβέντα μ'έναν τρελό, και άρα είσαι κι εσύ τρελός. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Αν επέμενες να του πεις την αλήθεια καταπρόσωπο, θα σήμαινε πως τον παίρνεις στα σοβαρά. Και το να παίρνεις στα σοβαρά κάτι τόσο ασόβαρο, σημαίνει πως έχεις χάσει όλη τη σοβαρότητά σου. Εγώ όμως πρέπει να πω ψέματα, για να μην πάρω στα σοβαρά τους τρελούς και να μην τρελαθώ ο ίδιος
Κωμικοί έρωτες
Μπορεί να μην είναι κάποιος από τους συνομιλούντες τρελός, αλλά είναι προφανές ότι ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους. Και όντως ζούμε. Είσαι γυναίκα και είμαι άντρας. Το θέμα είναι αν θες να δεις το αν αυτό που λες ότι ισχύει κι εγώ διαφωνώ, όντως ισχύει. Αναρωτήσου: έχεις κάνει σχέση με άντρα που δεν σου άρεσε? Εχει κάνει κάποια φίλη σου σχέση με άντρα που δεν της άρεσε? Κι αν ναι, σε τι ποσοστό?
Αυτό με το οποίο θα συμφωνήσω είναι ότι πράγματι ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους και όχι μόνο επειδή είσαι άντρας και είμαι γυναίκα... οι αντιλήψεις σου σε τοποθετούν σε έναν κόσμο που σαφώς γνωρίζω ότι υπάρχει, αλλά πασχίζω να μην με ενδιαφέρει...
Υποθέτω η ερώτηση "έχεις κάνει ποτέ σχέση με άντρα που να μην σου άρεσε?!" εννοεί που να μην σου άρεσε εμφανισιακά στην πρώτη εντύπωση... γιατί διαφορετικά δεν στέκει...
...λοιπόν, τα τελευταία χρόνια θυμάμαι τουλάχιστον 3 έτσι στα πρόχειρα, ο ένας είναι μάλιστα ο "νταλκάς" μου που ανέφερα σε σχετικό ποστ... χαχαχα.. τι ειρωνία!! όταν τον πρωτοείδα.. δεν μ' άρεσε καθόλου.. δηλ. ήταν εκτός των συνήθων προδιαγραφών μου, το παραδέχομαι...
...η φίλη μου η Λ. είχε μανία με τα μάτσο αρσενικά μια ζωή... όταν γνώρισε τον Θ. που την πολιορκούσε στενά.. γελούσε μόνο και με τη σκέψη ότι θα τα έφτιαχνε μαζί του... εκείνος που ήταν εξαιρετικά προικισμένο άτομο, όπως αποδείχτηκε αργότερα, επέμενε και κάποια στιγμή την κατάφερε... θυμάμαι ακόμα τη Λ. που μας έλεγε ότι στην αρχή δεν άντεχε να τον κοιτάει όταν έβγαζε τα γυαλιά του :)) στο τέλος όμως, πέρασαν 7 χρόνια μαζί πολύ αγαπημένοι και η σχέση διακόπηκε απότομα όταν ο Θ. είχε ένα μοιραίο ατύχημα.. εάν δεν είχε συμβεί αυτό.. τώρα θα ήταν παντρεμένοι...
ααααα... μην το ξεχάσω...
μήπως ξέρεις κανένα μπάτλερ?! :P
Οπως είπες κι εσύ, ο Θ. έπρεπε να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας ...
Πόσα δίνεις για μπάτλερ?
Να μου βρεις έναν με επιδότηση από τον ΟΑΕΔ καθότι πτωχή πλην τίμια :P
..εσύ που ήθελες ρομάντζες στην παγωμένη Αθήνα.. δοκίμασες να περπατήσεις έξω?! άστο ιδέα υψηλού ρίσκου...
Φυσικά περπάτησα.
Βγήκα όταν χιόνιζε πολύ, βγήκα και τώρα που είναι παγωμένα.
Πόσες φορές έχουμε τέτοια δυνατότητα?
Δημοσίευση σχολίου