Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Με τον δικό μου τρόπο

Μετά απο απουσία λόγω κακής διάθεσης, που ενισχύθηκε και απο ένα ατύχημα με τη μηχανή (για λίγο καιρό εκτός απο kakaskimos ΚΑΙ σακάτης), επέτρεψα για να γράψω εδώ κάτι που δεν μπόρεσα να πω στο άτομο που θα έπρεπε να το πω. Οχι γιατί φοβήθηκα. Είμαι συνηθισμένος να γίνομαι κακός. Αλλά γιατί δεν θα το άκουγε. Γιατί δεν άντεχε να το πιστέψει.

Αλλά όταν παθαίνεις, μερικές φορές μαθαίνεις. Μπορεί και να μάθει τη μετάφραση αυτής της γυναικείας κουβέντας: σε αγαπάω με το δικό μου τρόπο. Βλέπεις το τυρί και ορμάς. Δαγκώνεις και τρέχεις εκεί που σε τραβάει αυτή που έχει βάλει το δόλωμα. Δεν λέω ότι το κάνει συνειδητά. Οχι πάντα. Μερικές φορές μπορεί να είναι μπερδεμένη. Οταν το να είναι μια γυναίκα μπερδεμένη τη βολεύει, αυτό το μπέρδεμα μπορεί να κρατήσει καιρό. Οσο ακριβώς θα την βολεύει ...

Η πραγματικότητα είναι εύκολα αντιληπτή. Εχει βρει το μαλάκα που τον εμπιστεύεται, αλλά δεν την καυλώνει. Εχει αυτόν που μπορεί να του εμπιστευτεί το πορτοφόλι της αλλά όχι την καρδιά της. Και όσο του λέει ότι τον αγαπάει, όχι με τον "συνήθη" τρόπο, αλλά με τον δικό της (να κρατάμε και μια πισινή), θα μπορεί να τον έχει για καβάτζα. Μια καβάτζα που ανάλογα με τις ανάγκες της μπορεί να είναι οικονομική, συναισθηματική, σεξουαλική, ότι έχει ανάγκη ΕΚΕΙΝΗ κάθε φορά. Και φυσικά οι δικές του ανάγκες δεν την ενδιαφέρουν. Αυτός δεν έχει ανάγκη. Ο κόσμος είναι φτιαγμένος στα μέτρα του. Είναι άντρας, λευκός, ενήλικος, άρα έχει όλους τους αρνητικούς πόντους (μεγάλο θέμα για άλλη ανάρτηση).

Δεν του έκανα την ανάλυση, αλλά του είπα τον μονόδρομο που έχει μπροστά του. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά DELETE. Σίγουρα πιο επώδυνο απο τον να πέσει αυτοκίνητο πάνω σου ενώ οδηγείς μηχανή, αρκετό να τον κρατήσει ξάγρυπνο νύχτες και νύχτες κοιτώντας το ταβάνι, αλλά αν κρατήσει τις αποστάσεις, κάποια στιγμή θα του περάσει. Ισως αυτός είναι ο δικός μου τρόπος, αλλά δεν βλέπω τον δικό του να λειτουργεί.

Οτι και να επιλέξεις καλή τύχη.